Vandaag, 22 oktober 2018, was ik op bezoek bij de wereldwijd bekendste verzamelaar van valse bankbiljetten. Uit zijn stapel van 50 ordners mocht ik de verzameling euro bekijken; een halve ordner vol met bijna honderd valse euro biljetten.
Ook de allernieuwste biljetten van 5, 10, 20 en 50 euro waren aanwezig. De allerknapste vervalsing was een 200 euro biljet. Daarvan zegt de ECB dat het het minst vervalste biljet is, maar tegelijkertijd is het tevens de knapste vervalsing.
Als je de officiële website van de ECB en van DNB leest, dan kun je een algemeen verhaal lezen over kantelen etcetera. Maar er staat nergens specifiek omschreven hoe je snel (quick and dirty) een vals van een echt biljet kunt onderscheiden. Ik heb de hele stapel valse biljetten doorgelopen hoe je echt van vals kunt onderscheiden. Onderstaande geldt dus niet voor de bijna perfecte 200 euro vervalsing en ook niet voor vervalsingen die na 22 oktober 2018 op de markt komen.
Zelfs van de moderne biljetten van Amerikaanse dollars is het aantal vervalsingen enorm. Het zijn er zoveel dat de uitgevende instantie (de FED) is gestopt met de inname van valse biljetten. Ze volstaan slechts met politiek correcte commentaren dat er een minimaal aantal valse biljetten is aangetroffen en dat het aantal valse biljetten in relatie tot de totale geldomloop relatief afneemt doordat de nieuwe biljetten zeer moeilijk vervalsbaar zijn. Dat is natuurlijk complete lariekoek want het grootste deel van de in omloop zijnde dollars zijn digitaal (flitsgeld).
In de winkels wordt gebruik gemaakt van gele viltstiften en electronische geldtesters. Beide oplossingen zijn compleet waardeloos. Ze halen slechts de thuis gemaakte vervalsingen er uit die een nerd op zijn HP colorprinter (of welk merk dan ook) heeft gemaakt. Maar de in Italië gemaakte professionele vervalsingen (die allemaal reeds door de falsificateur zijn getest met de gele pen en de electronische tester) gaan er probleemloos doorheen. Wat een toeval dat alle euro ellende uit Italië komt! Misschien dat een boekenschrijver hier een plot in vindt om een mooi boek te schrijven over de val van de euro.
De meeste biljetten zijn gebruikt. Ze zitten vol met vouwen en zijn dus niet hagelnieuw. De vouwen lopen niet allemaal logisch (dus hoe je een biljet opvouwt) maar kriskras over het biljet. De biljetten zijn eerst flink verkreukeld en daarna weer netjes glad gestreken. Als ik dit soort biljetten ontvang dan denk ik meteen dat degene die het uitgeeft de avond tevoren in de kroeg is geweest. Maar dit is natuurlijk geen echtheidskenmerk. Vooral de echte biljetten van 5 zijn meestal verfromfraaid en een verfromfraaid biljet is slechts een eerste waarschuwing.
Een van de drukgangen van de echte biljetten is de staaldruk. Dat is een hoge druk persing waarbij bepaalde delen van het biljet duidelijk voelbaar komen boven liggen. Bij de oude biljetten staat midden boven (links van het cijfer) een blokje met lijnen. Ga daar met de nagel van je duim overheen (je klant ziet niet dat je dit stiekum doet). Is het glad? dan is het gegarandeerd vals. Is het reliëf dunnetjes (50%) dan kan het ook vals zijn. Pak een echt biljet en je voelt direct wat ik bedoen.
Bij de nieuwe biljetten is dit blokje vervallen en staat op de voorzijde in de linker kantlijn een serie schuine lijntjes. Ook die moet je duidelijk voelen.
Bij veel vervalsingen ontbreekt het watermerk of s dit op de achterzijde opgedrukt.
De zilveren lijn op de voorzijde is geen echt hologram maar een daarop gelijkende zilveren opdruk.
In de nieuwe biljetten zit een doorkijk venster. Bij de originele biljetten is dit een mooi verfijnd venster. Bij de vervalsingen is dit een goedkoop korrelige zwart/wit opdruk.
Bovenstaande is de tussenstand van vandaag. Dus wie weet welke perfecte vervalsingen er morgen op de markt komen. Als het dezelfde kant op gaat als met de Amerikaanse dollars, dan betekent dit het einde van het euro-bankbiljet als betaalmiddel.
Bijna 2000 jaar lang was de fysieke waarde in de vorm van goud of zilver aanwezig in de munt. Sinds 1967 (afschaffing van de zilveren gulden) is de waarde van ons betaalmiddel slechts fiduciair (vertrouwen). Hoeveel vertrouwen heeft u Frankfurt?